- فيلم هفته: ويكتوريا -
دومين فيلم جاستين تريت با افتتاحيه چشمگير هفته منتقدان ، پرتره اي نفسگير از يك وكيل بيش از حد كارگر به تصوير مي كشد. ويرجيني افيرا ، در يك محاكمه خنده دار ، در بالاي صفحه قرار دارد. حكم: ما آن را مادام العمر مي گيريم. در جاستين تريت ، زندگي خصوصي با زندگي حرفه اي در آميخته و گره هاي كوچكي ايجاد مي كند كه گلوي آنها را سفت مي كند و قهرمانان آنها را خفه مي كند (اغلب با كراوات مردان زندگي آنها). در اولين فيلم خود ، La Bataille de Solférino ، روزنامه نگار i-Télé (Laetitia Dosch) مجبور شد همزمان با گزارش انتخابات رياست جمهوري سال 2012 به طور مستقيم در مقابل مقر حزب با حسادت سابق خود (وينسنت Macaigne) مقابله كند. سوسياليست در ميان جمعيت تشويق. چهار سال بعد ، ويكتوريا اسپيك ، وكيل و مادر مجرد ، با اكراه موافقت مي كند كه از يك دوست (ملويل پوپود) مظنون به چاقو كشيدن همسرش در عروسي كه وي نيز دعوت شده بود ، دفاع كند. پس از خبر ، دادگاه. اينجا يك فضاي كاري ديگر است كه براي عموم آزاد است. ويتريني كه در آن پنهان كردن مسائل شخصي ، از گناه خفيف گرفته تا مسائل خانوادگي ، دشوار است - در گوشه و كنار يك شوهر سابق كه زندگي خصوصي خود را در يك رمان ديجيتال افشا مي كند ، ويكتوريا خيلي سريع پسر عموي كوچك وودي آلن از منهتن مي شود تحت تعقيب مريل استريپ سابق خود ، اثبات زندگي نامه در دست است. يكي از راه هاي سازگاري با شعار ضمني شبكه هاي اجتماعي: همه چيز را درست يا غلط باز كنيد ، ما اينقدر كليك نمي كنيم.
يك Dalmatian و يك شامپانزه در راسويكتوريا از گرم به سرد مي رود و جاستين تريت در فيلمبرداري شوك هاي حرارتي كه قهرمان او را متزلزل مي كند ، بسيار عالي عمل مي كند. او بدون هيچ مشكلي جرأت تلاقي مي كند و فيلم را به شكل موربانه اي تبديل مي كند كه در آن ويكتوريا تعداد زيادي از مادر ، سابق ، معشوقه ، دوست دختر ، وكيل خود را گيج مي كند ... در مورد يك عاشق در حال گذر ... گيجي هايي كه او را به بزرگترين عجايب سوق مي دهد. چرا يك دالماتيايي را به بار نمي خوانيد؟ از سلفي ساخته شده توسط يك شامپانزه به عنوان مدرك استفاده كنيد يا يك فروشنده سابق را به عنوان يك پرستار كودك (وينسنت لاكوست هرگز بدون بلغم خود را استخدام نكنيد) استخدام كنيد؟ Triet لذت مي برد ، ما همزمان با قهرمان او در هزارتوي تصميم گيري براي تصميم گيري براي گرفتن يا رفتن ، كف مي زنيم در حالي كه مدل هايش را به وضوح فرض مي كنيم (بيلي وايلدر ، بليك ادواردز ، دوره آمريكايي لوبيتش) ، كه او دريغ نمي كند دوباره به روز (با جلساتي با جمع كننده هاي كوچك ، طب سوزني ، روانپزشك ... همه اين چرخش هاي شخصي كه امروز براي رفاه حال شما كار مي كنند). در اين ميشماش هيستريك ، ويكتوريا "مانند يك توپ شيطان پين بال دزد" زندگي مي كند (براي استفاده از كلمات كيچف كريستف تا حد زيادي براي كورين چاربي سي سال پيش) ، و به نوبه خود به مردان زندگي اش برخورد مي كند. دوستش براي دفاع ، عاشقانش ، همسر سابقش و با ملايمت تر ، پرستار كودكش. همه در حالي كه اجتناب از كاملا اسكيزو بودن. اين باعث مي شود كه او يك مبارز روزمره در تبار روزنامه نگار لا باتاي دو سولفرينو باشد.و ويرجيني افيرا در ماشين پين بال دزد ، او اطمينان مي دهد. ما اين را نمي گوييم زيرا ما قبلاً تحت تأثير حرفه او قرار گرفته ايم كه او را از كمدي هاي محبوب محبوب كمابيش موفق به اين كمدي مستقل نوشته شده است كه همچنين داراي برچسب كن است (البته به نقش او در Elle de Paul Verhoeven در مسابقات رسمي). اما بالاتر از همه به اين دليل كه ايفيرا بخشي از فيلم است. در اينجا سرانجام يك بازيگر زن عالي وجود دارد كه مورد تحسين قرار نمي گيرد زيرا او يك فيلم را گروگان مي گيرد (با شيدايي هايي كه هميشه به عنوان يك مارك تجاري نهادينه مي شوند) بلكه به اين دليل كه وارد آن مي شود و با آن حركت مي كند. آزادي و فرجام كه فقط متعلق به اوست. و اين باعث مي شود كه او در حال حاضر ، بدون پيش بيني ، بازيگر شود.