ميكل آنژ

ميكل آنژ بووناروتي بسياري را مشهورترين هنرمند رنسانس ايتاليا مي دانند. از معروف ترين آثار وي مي توان به نقاشي ديواري "ديويد" و "پيتا" مجسمه سيستين اشاره كرد.

استاد غيرقابل مقايسه
خلاقيت ميكل آنژ بوونا لوتي را مي توان به طور خلاصه به عنوان بزرگترين پديده در هنر همه زمان ها توصيف كرد. ارزيابي شده در طول زندگي ، امروز همچنان مورد توجه است. چندين اثر در زمينه نقاشي ، مجسمه سازي و معماري مشهورترين در جهان است. نقاش فرسكو در سقف نمازخانه سيستين در واتيكان شايد مشهورترين اثر اين هنرمند باشد ، اما او عمدتاً خود را مجسمه ساز مي پنداشت. تمرين انواع مختلف هنري در زمان وي امري عادي نبود. همه آنها براساس اين رقم بودند. ميكل آنژ در طول زندگي خود به مجسمه سازي مرمر و ساير اشكال هنري مشغول بوده است. قدرداني از نمازخانه سيستين تا حدي ناشي از توجه دقيق به نقاشي در قرن بيستم بود ، بخشي از آن به اين دليل بود كه كار بسياري از استادان به پايان نرسيد.

اثر جانبي شكوه زندگي ميكل آنژ در مقايسه با هر هنرمند ديگري از زمان خود به توضيحي دقيق تر از مسير او تبديل شده است. او اولين هنرمندي شد كه روزنامه هاي روزانه قبل از مرگ او منتشر مي شد ، و حتي دو. اولين فصل آخر كتاب در مورد زندگي هنرمند (1550) از هنرمند و معمار جورجيو وصاري است. اين كار به ميكل آنژ اختصاص داشت و كارهاي او به عنوان اوج تكميل هنر ارائه شد. با وجود اين تعارف ، او كاملاً راضي نبود و از دستيار خود Ascanio Kondivi خواست تا يك داستان كوتاه (1553) تهيه كند ، شايد براساس نظر خود نويسنده. ميكل آنژ ، كار استاد طوري كشيده شده است كه گويي ديگران مي خواهند آن را ببينند. پس از مرگ بووناروتي ، واساري (1568) در نسخه دوم اختلاف نظر ارائه داد. محققان كتاب عمر كونديوي را در مورد واساري ترجيح مي دهند ، اما دومي به عنوان يك كل مهم است و اغلب در چندين زبان منتشر مي شود ، و اين اثر را منبع اصلي اطلاعات براي ميكل آنژ و ديگر هنرمندان رنسانس مي كند. اسلاوا بووناروتي همچنين تأثير حفظ صدها سند - نامه ، مقاله ، شعر و غيره را داشت. اما عليرغم حجم عظيمي از داده هاي انباشته ، اغلب نظرات خود ميكل آنژ در موضوعات جنجالي شناخته مي شود.

خلاصه برق و خلاقيت
يكي از مشهورترين هنرمندان دوره رنسانس ايتاليا ، نقاش ، مجسمه ساز ، معمار ، شاعر ، در 6 مارس 1475 با نام ميكل آنژ دي لودوويكو بووناروتي سيموني در كاپرس ايتاليا متولد شد. پدر وي ، لئوناردو دي بواناروتا سيموني ، مدت كوتاهي به عنوان كنسول در يك شهر كوچك خدمت كرد. او و همسرش فرانچسكا نري دومين فرزند پنج فرزند خود را داشتند اما وقتي ميكل آنژ هنوز كودك بود به فلورانس بازگشت. به دليل بيماري مادرش ، اين پسر توسط يك ميسون به خانواده رها شد و يك مجسمه ساز بزرگ بعداً به شوخي گفت كه چكش و اسكنه را با شير پرستار جذب كرده است.

در حقيقت ، مطالعه اي كه كمتر به ميكل آنژ علاقه مند است. با توجه به آثار نقاشان معابد همسايه و نويسندگان اوليه زندگي نامه وي ، با تكرار آنچه در آنجا ديدند ، بيشتر مورد توجه قرار گرفتند. فرانچسكو گرانسيسي ، يكي از دوستان مدرسه ميكل آنژ ، دوست خود را با يكي از دوستان دومنيكو غيرلانديو كه 6 سال از خودش بزرگتر است معرفي كرد. پدر فهميد كه پسرش به تجارت مالي خانواده علاقه اي ندارد و در سيزده سالگي قبول كرد كه وي را به عنوان كارآموز يك نقاش شيك فلورانس بياورد. در آنجا او به فنون نقاشي عادت كرد.

تركيب اين تأثيرات پايه و اساس سبكي را كه ميكل آنژ مي تواند بشناسد ، تشكيل شده است. دقت عضلاني و واقع گرايي تقريباً با زيبايي متن ترانه تركيب مي شوند. دو صخره بازمانده ، نبرد سنتور و مادونا در پله ها ، شهادت از استعداد وي در سن 16 سالگي دارند.

موفقيت و تأثير اوليه
پس از مرگ لورنزو باشكوه ، در يك جنگ سياسي ميكل آنژ به بولونيا گريخت ، جايي كه تحصيلات خود را ادامه داد. وي در سال 1495 به فلورانس بازگشت و به عنوان مجسمه ساز شروع به كار كرد و به سبك قرض گرفتن از شاهكارهاي كلاسيك باستان پرداخت.

داستان هاي جالب بسياري در مورد كوپيد ميكل آنژ وجود دارد. اين عصري است كه شبيه به عتيقه هاي نادر مصنوعي است. يك نسخه ادعا مي كند كه نويسنده مي خواست اثر زنگ سبز باشد و طبق يك مورد ديگر ، جايزه هنري او آثار او را دفن مي كند تا به عتيقه ها تحويل داده شود.

"پيتا" و "ديويد"
اندكي پس از عزيمت به رم در سال 1498 ، فعاليت وي توسط كاردينال ژان بيلر دو لاگرول فرستاده پاپ پادشاه فرانسه ، چارلز هشتم ، ارتقا يافت. پيتا ميكل آنژ ، به تصوير كشيدن ماري كه عيسي مسيح را روي زانوي خود نگه داشته بود ، در كمتر از يك سال به پايان رسيد و به عنوان مقبره كاردينال وارد معبد شد. تقريباً با همان ارتفاع 1.8 متر عرض ، اين مجسمه پنج بار حركت كرد تا اينكه مكان فعلي خود را در قلعه سنت پيتر در واتيكان پيدا كرد.

نقدينگي پارچه حك شده به قطعات سنگ مرمر كاررا ، محل قرارگيري سوژه و "حركت" پوست پيتا (به معني "شفقت" يا "دلسوزي") بيننده اول را ترساند. امروز يك كار فوق العاده قابل احترام است. ميكل آنژ وقتي تنها 25 سال داشت اين كار را كرد.

مرگ و ميراث
چند هفته قبل از تولد 89 سالگي ، پس از يك بيماري كوتاه در 18 فوريه 1864 ، ميكل آنژ در خانه خود در رم درگذشت. برادرزاده جسد را از فلورانس گرفت و به عنوان "پدر و صنعتگر تمام هنر" مورد پرستش قرار گرفت و در Basilica di Santa Croce ، جايي كه مجسمه ساز باقي مانده بود ، دفن شد.

بر خلاف بسياري از هنرمندان ، كار ميكل آنژ در تمام طول زندگي وي شهرت و ثروت به همراه آورد. او همچنين به اندازه كافي خوش شانس بود كه نشريات دو كتاب جورجيو واساري و اسكانو كونديوي را ديد. آگاهي زياد از تسلط بووناروتي سابقه طولاني دارد و نام او مترادف با رنسانس ايتاليا شد.

ميكل آنژ: ويژگي هاي اصالت
برخلاف شهرت زياد هنرمند ، تأثير بصري در هنر نسبتاً محدود است. رافائل ، با استعداد برابر ، بسيار تقليد شد ، بنابراين با عدم تمايل به كپي كردن كار ميكلانژلو به خاطر شهرت خود نمي توان توضيح داد. ممكن است كه بيان بووناروتي در مقياس كيهان شناسي خاص محدوديتي را تحميل كند. در اينجا چند نمونه از نسخه هاي تقريبا كامل ارائه شده است. دانيل دا ولترا با استعدادترين بود. با اين حال هنوز هم در برخي از جنبه هاي حوزه هنري ميكل آنژ يافت شد. قرن شانزدهم او در چهره هاي آناتوميك بهترين رتبه را كسب كرد ، اما كمتر مورد توجه عناصر وسيع كار خود قرار گرفت. Mannerist از فشرده سازي مكاني و موقعيت مجسمه خود "پيروزي" استفاده كرد. استاد قرن نوزدهم. آگوست رودن اثر بلوك مرمر ناتمام را به كار برد. برخي از استادان قرن شانزدهم. سبك باروك آن را كپي كرد ، اما به همين ترتيب شباهت لفظي را نيز از بين برد. علاوه بر اين ، جيان لورنزو برنيني و پيتر پاول روبنس بهترين نحوه استفاده از آثار ميكل آنژ بووناروتي را براي نسل بعدي مجسمه سازان و هنرمندان نشان دادند.